[Ongelegen]
ONGELEGEN, bijv. n. en bijw., ongelegener, ongelegenst. Niet gelegen, niet bekwaam: op eenen ongelegenen tijd komen. Het komt mij nu ongelegen. Kwalijk gelegen: die plaats is zeer ongelegen, om [...]er te komen. Van hier: ongelegenheid. Van on en gelegen.
Auteursrechtvrij