[Oneenig]
ONEENIG, bijv. n. en bijw., oneeniger, oneenigst. Twistig, niet eens in gevoelens en neigingen zijnde. Men gebruikt het meest als een bijwoord: oneenig zijn. Met elkander oneenig leven. Zij werden het zeer oneenig. Van hier: oneenigheid. Van on en eenig.
Auteursrechtvrij