Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Onedel]

ONEDEL, bijv. n. en bijw., onedeler, onedelst. Niet edel: hij huwde eene dochter uit een onedel geslacht. Door voortreffelijke eigenschappen van anderen niet on-

[p. 463]

derscheiden: onedele metalen, alle metalen, behalve goud en zilver. Bij Vond. komt onedeler metalen voor. Van on en edel. Zam.: onedelmoedig, onedelaardig. Poot.