Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Ondraagbaar]

ONDRAAGBAAR, bijv. n. en bijw., ondraagbaarder, ondraag aarst. Dat niet gedragen kan worden. Ondragelijk heeft wel dezelfde beteekenis, doch wordt in eenen oneigenlijken zin alleen genomen, voor zeer moeijelijk:

[p. 462]

een ondragelijke last. En wert veel leets ondragelijk. Poot. Van hier: ondragelijkheid. Van on en draagbaar, dragelijk. Wijders: ondraagzaam, ook ongedraagzaam.