Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Onderwroeten]

ONDERWROETEN, onz. en bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. en onscheidb. voorz. onder en wroeten Onz.

[p. 458]

en scheidb.: ik wroette onder, heb ondergewroet. Onder iets wroeten. Bedr. en onscheidb.: ik onderwroette, heb onderwroet. Van onderen iets omwroeten.