[Onderwerpen]
ONDERWERPEN, bedr. w., ongelijkvl. Van het onscheidb. voorz. onder en werpen: ik onderworp (onderwierp), heb onderworpen. Onder zijne of eens anders magt brengen: hij onderworp zich al die landen. Uw wil zij den man onderworpen. Ook wederk.: zich aan iemands heerschappij onderwerpen. In verderen zin afhangend van iets: de deugd is niet aan tijdsverandering onderworpen. Aan feilen onderworpen. 't Verbeurt maaken van goederen, als dat aan opspraak onderworpen was. Hooft. In nog verdere beteekenis, bloot gesteld: aan gevaren onderworpen zijn. Van hier: onderwerping, onderwerpsel, zie onderwerp. Van het deelw. heeft Hooft een naamw. onderworpeling, een, die zich onderwerpt of aan anderen onderworpen is. Bij Ker. is dit werkw. reeds untaruuerfan en het naamw. untarwerfan.
Auteursrechtvrij