Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Onderwellen]

ONDERWELLEN, onz. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. onder en wellen: ik welde onder, ben ondergeweld. In eene draaikolk onderzinken. Bij Oudaan komt het oneig. voor: het hart zou dadelijk in droefheyd onderwellen.