Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Onderregter]

ONDERREGTER, (onderrigter) z.n., m., des onderregters, of van den onderregter; meerv. onderregters.

[p. 442]

Mindere regter (wel te onderscheiden van onderrigter, die onderrigt geeft). Van onder en regter.