Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Ondermengen]

ONDERMENGEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. en onscheidb. voorz. onder en mengen. Scheidb.: ik mengde onder, heb ondergemengd. Iets onder iets anders mengen. Onscheidb.: ik ondermengde, heb onder-

[p. 438]

mengd. Met iets vermengen. Eigenl.: ondermengt als water ende wijn. Cats. Ondermengt met regen. Vond. Brokken, ondermengt met wijn. Vond. Oneig.: 't huijlen van wijven en kinderen, ondermengt met de naarheit van 't loeijen en blaaten der beesten. Hooft. Van hier: ondermenging, bij Hoogstr.