Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Onderlaten]

ONDERLATEN, bedr. w., ongelijkvl. Van het onscheidb. voorz. onder en laten: ik onderliet, heb onderlaten. Iets niet doen, het welk men doen moest: men

[p. 435]

onderliet wel niet, de plaatzen te sterken. Hooft. Zonder onderlaten bidden. Daerom wort het recht onderlaten. Bybelv. Scheidb. zoude het zijn in eene plaats, die onder is, iets liggen laten. Het eerste is untarlazzen bij Otfrid.