[Onderhuren]
ONDERHUREN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. onder en huren: ik onderhuurde, heb onderhuurd. Iemand een huis onderhuren is, in stilte, door meerdere huur te beloven, hem van het voorregt van verdere inwoning versteken. Van hier: onderhuring.
Auteursrechtvrij