Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Onderheid]

ONDERHEID, z.n., vr., der, of van de onderheid; zonder meerv. Een stand van ondergeschiktheid aan zij-

[p. 429]

ne meerderen: daer moet opperheyd en onderheyd wezen. De Brune. Van onder en den uitgang heid. Zie heid.