Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Onbehouwen]

ONBEHOUWEN, onbehouden, bijv. n. en bijw., onbehouwener, onbehouwenst. Van on en behouwen, behouden. Onbeschoft: een onbehouwen mensch. Onachtzaam: de onbehoudene jeugd. J. Cats. Van hier: onbehouwenheid.