Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Onbegangbaar]

ONBEGANGBAAR, bijv. n. en bijw., onbegangbaarder, onbegangbaarst. Van on en begangbaar. Dat niet te begaan is: onbegangbre rotsen. Vond. Men gebruikt ook onbegangelijk, waarvan onbegangelijkheid.