Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Onafwisschelijk]

ONAFWISSCHELIJK, bijv. n. en bijw., onafwisschelijker, onafwisschelijkst. Van on en afwisschelijk. Dat zich niet wel laat afwisschen: een stank van onafwisschelijken laster. Hooft. Zoo ook onafwischbaar.