Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Onafscheidelijk]

ONAFSCHEIDELIJK, bijv. n. en bijw., zonder trappen van vergrooting. Van on en afscheidelijk. Dat niet gescheiden kan worden: in een onafscheidelijk verband staan. Van hier: onafscheidelijkheid. Zoo ook onafscheidbaar.