Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Onaardig]

ONAARDIG, bijv. n. en bijw., onaardiger, onaardigst.

[p. 400]

Van on en aardig. Niet aardig: zij is geen onaardig meisje. Eene onaardige rede. Van hier: onaardigheid, onaardiglijk. Bij Hooft komt onaardij voor: door d'onaardij (lompheid, leelijkheid) der paapetreeken.