Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Omzwerm]

OMZWERM, z., n., m., des omzwerms of van den omzwerm; meerv. omzwermen. Een menigte, die als een

[p. 396]

zwerm iemand omringt: zoo wil hij zelver Room met al haar ommezwerm reijn af ten grond vertrêen. Oud.