Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[p. 393]

[Omzakken]

OMZAKKEN, onz. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. om en zakken: ik zakte om, ben omgezakt. Door zakken omvallen. Bedr. zoude het beteekenen uit den eenen in den anderen zak doen; wanneer het een geheel ander woord is.