Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Omwielen]

OMWIELEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. om en wielen: ik wielde om, heb omgewield. Bij Kil. vindt men wielen, in den zin van het hoofd met eenen maagdensluijer dekken. Vond. gebruikt het zameng. woord: omgewielde fluiten.