OMWEG, z.n., m., des omwegs, of van den omweg; meerv. omwegen. Een weg, die met eene kromme bogt omloopt; het tegendeel van den kortsten weg: wij namen, om de struikroovers te ontgaan, eenen langen omweg. Een dwaalweg: en hemt op dwalende ommewegen. Poot. Oneig., eene uitvlugt, eene vermijding, eene verschooning: waartoe al die omwegen?
Auteursrechtvrij