OMWAAIJEN, bedr. en onz. w., ongelijkvl. Van het scheidb. voorz. om en waaijen: ik woei om, heb en ben omgewaaid. Bedr., door den wind doen omvallen: de stormwind waaide vele hooggetopte dennen om. Meest onz., met zijn; door den wind omgeworpen worden: en d'eiken leggen naer en deerlijk omgewaeit. Poot.
Auteursrechtvrij