Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[p. 382]

[Omtooveren]

OMTOOVEREN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. om en tooveren: ik tooverde om, heb omgetooverd Tooverend ommaken. Ook met vele knoopen om iets vastmaken; een woord der dagelijksche taal.