Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Omsukkelen]

OMSUKKELEN, onz. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. om en sukkelen: ik sukkelde om, heb omgesukkeld.

[p. 381]

Sukkelend omdolen: omsucklen achterlant. Vond. Terwijl wij omzukklen zonder strant of ree. Anton. Van hier: omsukkeling.