Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Omstulpen]

OMSTULPEN (omstelpen), bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. om en stulpen: ik stulpte om, heb omgestulpt. Het onderste boven keeren, door het met de opening op den grond te plaatsen.