Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Omsnorren]

OMSNORREN, bedr. en onz. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. om en snorren: ik snorde om, heb en ben omgesnord. Eigenlijk, met een gesnor omdraaijen.

[p. 376]

Hooft gebruikt het bedr., voor met snelheid omdraaijen: 't hooft omsnorrende. Onz., met hebben; met een gesnor omvliegen: dat de slinger door de lucht omsnort. Vond. Met zijn; snorrend om iets vliegen: hij is den hoek omgesnord.