OMSCHIJNEN, bedr. w., ongelijkvl. Van het onscheidb. voorz. om en schijnen: ik omscheen, heb omschenen. Aan alle zijden beschijnen: hem omscheen een licht van den hemel. Bybelv. 't Geloofsoog, met uw licht omschenen. H. Schim. Op eene luisterrijke wijs omgeven: gij van 't mildt geluk omschenen. Poot.
Auteursrechtvrij