Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Omragen]

OMRAGEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. en onscheidb. voorz. om en ragen. Scheidb.: ik raagde om, heb omgeraagd. Bedr., door ragen omsmijten, om-

[p. 367]

ver ragen: zij raagde alles om. In het rond ragen: de kamer omragen. Onscheidb.: ik omraagde, heb omraagd. Met spinrag omgeven, omwinden.