Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Ompooijen]

OMPOOIJEN, onz. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. om en pooijen: ik pooide om, heb omgepooid. Omdrinken: wij zullen eens ompoijen, as alle ding klaer is. Hooft. Een woord in den vertrouwelijken stijl.