Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Omlullen]

OMLULLEN, onz. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. om en lullen: ik lulde om, heb omgeluld. Een woord der lage volkstaal; met nietigen praat, bij dezen en genen omloopen.