Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[p. 355]

[Omhouwen]

OMHOUWEN, bedr. w., ongelijkvl. Van het scheidb. voorz. om en houwen: ik hieuw om, heb omgehouwen. Door houwen neervellen: eenen boom omhouwen. Van hier: omhouwing.