Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Omgrijpen]

OMGRIJPEN, onz. en bedr. w., ongelijkvl. Van het scheidb. en onscheidb. voorz. om en grijpen. Scheidb.

[p. 351]

ik greep om, heb omgegrepen. Onz., met hebben; achter zich grijpen: zoodra ik dat zag, greep ik om. Bedr., met het binnenste van de hand omvatten: nadat ik hem om het been gegrepen had. Doch in dezen zin gebruikt men het meest onscheidb.: ik omgreep, heb omgrepen. Wel omvatten: aldus was d' eerste mensch niet recht gelukkigh voor hem zijn rib omgreep. Poot. Oneig. vreuchde en hertenlust sullen sij omgrijpen. Doreslaer.