Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Omdraven]

OMDRAVEN, onz. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. om en draven: ik draafde om, heb en ben omgedraafd. Op eenen draf omloopen: het paard heeft lang omge-

[p. 347]

draafd. Het paard is de stadsmuren omgedraafd. - Het paard heeft de stadsmuren omgedraafd, zoude te kennen geven: het heeft, door zijn draven, de stadsmuren doen omvallen; en zoude tevens een bedr. w. wezen.