Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Nederzweven]

NEDERZWEVEN, onz. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. neder en zweven: ik zweefde neder, ben nedergezweefd. Zwevend nederdalen: gelijck een adelaer nederzwevende den dorst lescht. Vond.