[Nederrukken]
NEDERRUKKEN, (neerrukken) bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. neder en rukken: ik rukte neder, heb nedergerukt. Door omrukken nederwerpen: naa 't neêrrukken der poorten. Hooft. Anders ter neder rukken: end' ik ter neer gerukt was. Lodenst.
Auteursrechtvrij