Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Nederplakken]

NEDERPLAKKEN, (neerplakken) bedr. w. gelijkvl. Van het scheidb. voorz. neder en plakken: ik plakte neder, heb nedergeplakt. Neerwerpen, heensmijten: plak het er maar neer. Men gebruikt het in de straattaal.