Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Nedermaken]

NEDERMAKEN, (neermaken) bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. neder en maken: ik maakte neder, heb nedergemaakt. Neerhouwen, dooden; doch slechts van menschen gebruikelijk, en met het denkbeeld tevens

[p. 257]

van schielijkheid: beter ware ick neêrgemaeckt van de Traciers. Hoogstrat.

‘Godt sal aen uwe slinckerhandt
‘Gaen duijsent nedermaecken. H. Bruno, Psalm.

In Gelderland bezigt men het ook voor hout omhakken.