Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Nazweven]

NAZWEVEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. na en zweven: ik zweefde na, ben nagezweefd. Zwevend nakomen: voor dat mijne verbeelding de verrichtingen des doods verder nazweve. Sels. Het luste ons hem naar te zweven. Vond.