Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Navertrekken]

NAVERTREKKEN, bedr. w., ongelijkvl. Van het scheidb. voorz. na en vertrekken: ik vertrok na, heb navertrokken. Navertellen: niet een van 's vijants maght zal 't morgen navertrecken. Vond. Zie vertrek en ver-

[p. 237]

trekken. Onz., met zijn, is het na een' ander vertrekken.