Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Nastormen]

NASTORMEN, onz. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. na en stormen: ik stormde na, ben nagestormd. Met groot gedruisch nakomen: de ruiterij had pas eene opening gemaakt, of het geheele vijandlijke heer kwam nastormen.