[Naspeuren]
NASPEUREN (nasporen), bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. na en speuren: ik speurde na, heb nagespeurd. Iets op het spoor nazoeken. Zoo speurt de jager, de hond, het wild na. Zij rukken door 't diepe sneeu, om 't wilt na te spooren. Bógaert. Oneig., naauwkeurig nagaan: de wegen der Voorzienigheid naspeuren. De Dichtkunst, nimmer nagespeurt van een gemeen gezigt. Poot. Het zal uwen lust in 't na te spooren boeten. Bógaert. Dit boek, dat meest Godts schepsels na kan sporen. Poot. Nadien hij den loop der zonne naspeurde. Vond. Van hier naspeuring, naspeurlijk, (naspeurelijk).
Auteursrechtvrij