Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Nasmaak]

NASMAAK, z.n., m., des nasmaaks, of van den nasmaak; zonder meerv. De smaak, die van eenige zaak,

[p. 223]

welke men genuttigd heeft, in den mond nablijft: dat kruid heeft eenen bitteren nasmaak. Om de nasmaak te bet te voeden. Hooft, die smaak anders ook manl. gebruikt. Oneig., narouw: die daad zal eenen wrangen nasmaak hebben. De nasmaack mijner sonden. Cats. Van na en smaak.