Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Namanen]

NAMANEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. na en manen: ik maande na, heb nagemaand. Schuld invorderen, die betaald is. Bij Hooft vindt

[p. 212]

men het naamw. namaning: door naamaaninghe (nominatione) der Burgermeesteren.