Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Naliegen]

NALIEGEN, onz. w., ongelijkvl. Van het scheidb. voorz. na en liegen: ik loog na, heb nagelogen. Naduiden, valschelijk nageven. Hooft bezigt het bedr.,

[p. 210]

in den zin van op eene bedriegelijke wijs nadoen, nabootsen: Clemens lieght zijn aanschijn en naem naa.