Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Nakraaijen]

NAKRAAIJEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. na en kraaijen: ik kraaide na, heb nagekraaid.

[p. 207]

Kraaijend naroepen, in den eigenl. en oneigenl. zin.