Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Nakluiven]

NAKLUIVEN, bedr. w., ongelijkvl. Van het scheidb. voorz. na en kluiven: ik kloof na, heb nagekloven. Iets,

[p. 206]

dat reeds gekloven is, nog eens kluiven: hij kloof, uit honger, de beentjes na.