Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Nakijken]

NAKIJKEN, bedr. w., ongelijkvl. Van het scheidb. voorz. na en kijken: ik keek na, heb nagekeken. Naoogen, in de dagelijksche taal slechts voorkomende: luiden kijcken u na. Vond. Hij liet den luiden 't naakijken. Hooft.