Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[p. 204]

[Nakaatsen]

NAKAATSEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. na en kaatsen: ik kaatste na, heb nagekaatst. Na een' ander kaatsen; ik moet nog twee ballen nakaatsen.