Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Nahinken]

NAHINKEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. na en hinken: ik hinkte na, heb nagehinkt. Oudt. ongelijkvl.: honkte na, nagehonken. Hinkend nahuppelen: en klim en hink ze naer (na) op Pindus wenteltrappen. Poot.