Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Naeggen]

NAEGGEN, naëggen, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. na en eggen: ik egde na, heb nageegd. Achter iemand eggen, ten einde de aardkluiten nog fijner te maken: ik moet dat land nog naeggen.